Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Nam cum in Graeco sermone haec ipsa quondam rerum nomina novarum * * non videbantur, quae nunc consuetudo diuturna trivit; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Venit ad extremum; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quid paulo ante, inquit, dixerim

nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Laboro autem non sine causa;

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nihil ad rem! Ne sit sane; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Istic sum, inquit. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facillimum id quidem est, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Respondeat totidem verbis. Diodorus,

eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Tubulo putas dicere? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.