Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Efficiens dici potest. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Ea possunt paria non esse. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Quae cum dixisset, finem ille.

Sed nunc, quod agimus; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Res enim concurrent contrariae.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Eaedem res maneant alio modo. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Proclivi currit oratio. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Quis suae urbis

conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quod totum contra est. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Si enim ad populum me vocas, eum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Duo Reges: constructio interrete. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Paria sunt igitur. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Polycratem Samium felicem appellabant. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Habent enim et bene longam

et satis litigiosam disputationem. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.