Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Quis hoc dicit? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quis enim redargueret? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Est, ut dicis, inquit; Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Haeret in salebra. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Quid iudicant sensus? Duo Reges: constructio interrete. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Nihil opus est exemplis

hoc facere longius. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ea possunt paria non esse. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Bork Quae duo sunt, unum facit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Nunc de hominis summo bono quaeritur; Nihil enim hoc differt. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Age, inquies, ista parva sunt. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quis Aristidem non mortuum diligit?

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Videsne quam sit magna dissensio? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Sit enim idem caecus, debilis. Deinde, ubi erubuit-vis enim est permagna naturae-, confugit illuc, ut neget accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Erit enim mecum, si tecum erit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?