Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Beatus sibi videtur esse moriens. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quare ad ea primum, si videtur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Duo Reges: constructio interrete. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Avaritiamne minuis? Equidem e Cn. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes

ingenuas disciplinas habemus; Paria sunt igitur. Suo genere perveniant ad extremum; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quid censes in Latino fore? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Proclivi currit oratio. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Summus dolor plures dies manere non potest? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sint ista Graecorum; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Qui potest igitur habitare in beata vita

summi mali metus? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.