Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Cyrenaici quidem non recusant; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quis istud possit, inquit, negare? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Bonum valitudo: miser morbus. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Duo Reges: constructio interrete. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Comprehensum, quod cognitum non habet?

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ut pulsi recurrant? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Nunc vides, quid faciat. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo,

sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Erit enim mecum, si tecum erit. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sed videbimus. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Bork Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito atque modico. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Quare ad ea primum, si videtur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ille incendat? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Hoc est non dividere, sed frangere. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Non est igitur voluptas bonum. Certe non potest. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Cur id non ita fit?