Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quae duo sunt, unum facit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Duo Reges: constructio interrete. Sed ille, ut dixi, vitiose. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Bork Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Itaque ab his ordiamur. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; At iste non dolendi status non vocatur voluptas. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Istic sum, inquit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit.

Beatus sibi videtur esse moriens. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Paria sunt igitur. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Hoc non est positum in nostra actione.

Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Quid, de quo nulla dissensio est? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.