Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Utram tandem linguam nescio? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Scrupulum, inquam, abeunti; Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ita nemo beato beatior. Idem adhuc; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Summus dolor plures dies manere non potest? Illi enim inter se dissentiunt. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Non est igitur voluptas bonum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sed plane dicit quod intellegit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Duo Reges: constructio interrete. Plane idem, inquit, et maxima quidem,
qua fieri nulla maior potest.
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Comprehensum, quod cognitum non habet? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Iam in altera philosophiae parte. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Quodcumque in mentem
incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
English
Arabic
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek